تاریخچه عدس به دوران ماقبل تاریخ می رسد و یافته های باستان شناسی مختلف نشان می دهد که چگونه عدس اولین حبوباتی بود که توسط انسان برای غذا و حتی اهداف درمانی مورد بهره برداری قرار گرفت.
غذایی که به عنوان “گوشت فقرا” در نظر گرفته می شود، در حقیقت بسیار غنی از مواد گرانبها است که همه آنها را نباید هدر داد، که آن را برای مثال در مبارزه با کم خونی منحصر به فرد می کند.
عدس درشت ایرانی به دلیل محتوای پروتئین بالا، جایگزین معتبری برای غذای دوم بر پایه گوشت، ماهی، تخم مرغ یا پنیر است.
عدس نه تنها نمادی از شانس و ثروت است، همانطور که سنت رایج می گوید، عدس سرشار از خواص تغذیه ای است که برای سلامتی مهم است.
در واقع، به نظر می رسد تحقیقات متخصصان تغذیه، ویژگی های پیشگیرانه (به ویژه سرطان روده و معده) و درمانی (بیش از همه عملکرد آنتی اکسیدانی و توانایی کاهش کلسترول بد) این نوع حبوبات را تایید می کند.
عدس سرشار از پروتئین‌های گیاهی، کربوهیدرات‌های فراوان، فیبرهای فراوان، ویتامین‌های زیادی به‌ویژه A، B1، B2، C، PP، نمک‌های معدنی مانند کلسیم، پتاسیم و آهن و چربی بسیار کمی دارد.
آنها همچنین به عنوان غذای اول برای خوردن همراه با پاستا و برنج عالی هستند: این ترکیب جذب پروتئین ها را آسان تر می کند.
و این همه ماجرا نیست: عدس از جمله حبوباتی است که موثرترین اثر آنتی اکسیدانی را دارد، محتوای بالای فیبر در عوض به شما اجازه می دهد تا فعالیت روده را تنظیم کنید و کلسترول را تحت کنترل نگه دارید.
علاوه بر این، محتوای کم چربی های غیر اشباع، عدس را به یک غذای عالی برای پیشگیری از برخی بیماری های قلبی عروقی تبدیل می کند.
علاوه بر این، به دلیل محتوای بالای تیامین، عدس برای بهبود حافظه و تمرکز مفید است.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.